Vertel eens, je hebt een sollicitatietraining gegeven via het JINC-project. Wat heb je gedaan en hoe zag deze dag eruit?
Ik had de kans om samen met mijn collega Pieter-Bas een sollicitatietraining te geven op de middelbare school voor Media en Techniek in Utrecht via JINC. Het programma was vooraf door JINC voorbereid, zodat alle scholieren hetzelfde leerproces zouden doorlopen wat heel fijn was.
Zo begonnen we de dag met een korte introductie, waarin we onszelf en Circle8 aan de groep voorstelden. Om het een beetje losser te maken, startten we met enkele stellingen, zoals: "Wat voor kleding trek je aan naar een sollicitatiegesprek?" Pieter-Bas en ik spraken dan ook over onze kledingkeuzes. Ik droeg een jasje en een nette broek en legde uit dat dit mijn voorkeur is bij een sollicitatiegesprek. Omdat ik naar een middelbare school ging, had ik ook iets informeler gekleed kunnen komen, maar ik koos ervoor om het formeel te houden. Pieter-Bas had een meer casual look en legde uit dat dit beter bij zijn rol paste. Het was een mooie manier om uit te leggen dat de dresscode kan verschillen per functie en situatie.
Daarna deden we een rollenspel. Pieter-Bas en ik speelden de rollen van sollicitant en interviewer, waarbij we de situatie een beetje overdreven om bepaalde aandachtspunten te verduidelijken. Zo kwam ik “te laat” binnen, zat onderuitgezakt en nam zelfs mijn telefoon op tijdens het gesprek. De leerlingen moesten observeren wat er gebeurde en hier feedback op geven. Het was interessant om te zien hoe zij reageerden: sommigen vonden het gedrag heel onprofessioneel, terwijl anderen ervan uitgingen dat ik misschien een goede reden had om bijvoorbeeld te laat te komen. Het leidde tot een waardevolle discussie over wat wel en niet gepast is tijdens een sollicitatiegesprek.
Daarna kregen de leerlingen zelf de kans om sollicitatiegesprekken te oefenen. Sommigen hadden brieven geschreven of bedachten een droombaan waar ze op wilden solliciteren. Het was mooi om te zien hoe goed ze al wisten wat ze later wilden worden. Voor sommigen was het best spannend, maar uiteindelijk deden een paar leerlingen enthousiast mee.
En, hebben jullie de leerlingen echt kunnen helpen voor je gevoel?
Ja, absoluut. Soms moesten we ze een beetje prikkelen om actief mee te doen. In de tweede groep waren er bijvoorbeeld twee meiden die allebei iets met psychologie wilden doen. De een wilde graag vertrouwenspersoon worden op een school. Ze vertelde dat ze in haar eigen jeugd heeft geworsteld met haar gevoelens en ontwikkeling, en dat ze anderen hiermee wil helpen. Dat persoonlijke verhaal gaf echt aan waarom ze zo gemotiveerd was om in de psychologie en als vertrouwenspersoon aan de slag te gaan.
Wat heeft je eigenlijk gemotiveerd om mee te doen met het JINC-programma?
Nou, ik denk dat mijn eigen ervaringen met sollicitaties hierin een grote rol speelden. Ik heb zelf veel intakegesprekken gevoerd en tweede gesprekken bijgewoond, dus ik heb er wel wat kennis over. Ik dacht: hoe leuk zou het zijn om die kennis te delen met een jongere doelgroep? Daarnaast vond ik het ook interessant voor mijn eigen leerproces. Dit was namelijk de eerste keer dat ik iets dergelijks aan scholieren uitlegde, en dat vond ik best spannend. Maar ik dacht, ik moet het gewoon doen! Dus ja, aan de ene kant was het mooi om de doelgroep te helpen, en aan de andere kant was het voor mijzelf ook een leuke uitdaging.
Wat vond je dan het meest bijzonder aan deze hele dag? Wat vond jij zelf het leukste gedeelte?
Wat ik echt bijzonder vond aan de dag, was hoe ik verrast werd door de leerlingen. Van tevoren was me verteld: "Laat je verrassen door de leerlingen," en dat gebeurde zeker. Sommige leerlingen wisten al heel goed wat ze wilden worden, terwijl je zou denken dat ze daar nog niet echt over nagedacht hadden.
Een mooi voorbeeld was een meisje dat nog nooit ergens had gesolliciteerd, maar wel regelmatig op kinderen paste bij een gezin. Voor haar voelde dat niet echt als ‘werk’, maar tijdens de sessie realiseerde ze zich dat dit eigenlijk haar passie is. Ze besefte dat ze al iets met kinderen deed, er geld mee verdiende en dat ze dit misschien wel als beroep zou willen blijven doen. Dat was een mooie eye-opener voor haar en bijzonder om te begeleiden.
Veel collega’s hebben zich niet aangemeld voor dit programma. Zou je andere collega’s aanraden om mee te doen?
Ja en nee. Ja, ik zou het zeker aanraden, maar uiteindelijk moet iemand er zelf gemotiveerd voor zijn. Als je mensen gaat verplichten om mee te doen, werkt dat natuurlijk niet. Zelf vind ik het leuk om iets bij te dragen, maar als je het bijvoorbeeld spannend vindt om te presenteren, dan is het lastiger om een training te geven aan kinderen waarbij je juist hun eventuele angst probeert weg te nemen.
Ik vind het vanuit Circle8 dan ook goed dat we sociaal betrokken zijn, en dat heeft ook voordelen uiteraard. Je moet dit soort initiatieven echt doorleven – het is ergens een vorm van marketing, maar wel met oprecht sociaal betrokken zijn als drijfveer. Dat vind ik mooi, dat we echt proberen een brug te slaan tussen ons bedrijf en de maatschappij. Als je met dit soort samenwerkingen wilt meedoen als medewerker, is het ook zeker belangrijk om een project te kiezen dat echt bij je past en waar je zelf gemotiveerd voor bent.
Als je deze dag met één woord mag omschrijven, wat zou dat dan zijn?
Het woord dat in me opkomt, is “inspirerend.” Dat geldt eigenlijk op meerdere vlakken. Ik hoop dat we die kinderen hebben kunnen inspireren, maar ik was zelf ook geïnspireerd en zelfs verrast. Het was bijzonder om te zien hoe goed sommige kinderen al weten wat ze willen, en ook dat ze uiteindelijk echt deelnamen aan de hele training. Voor mezelf was het een inspirerende ervaring.
